Lady with the veil, Louvre
Net als ik nog een beetje, alsof er nog een doek over me heen hangt. En ik niet weet aan welke kant mijn hoofd en gedachten zitten; binnenin, of er nog buiten?
De houten vloer in mijn atelier kraakt hetzelfde als in 2010. De geur van houtsvuurtjes, bij aankomst gisternacht, is gelukkig ook niet veranderd. Het uitzicht op het middeleeuwse Caylus vanuit mijn atelier is nog even betoverend... Het lijkt of er niks veranderd is sinds mijn laatste retraite.
En ja, nu ik de weg wist was mijn koffer een stuk sneller uitgepakt en mijn atelier ingericht. Ik wist immers nu beter wat ik kon verwachten. Dat het 5 graden is in mijn atelier brengt me niet van de wijs. De skibroek is warm,en ik begin de geur van de petroleumkachel in mijn studio al te waarderen, dus dat 1e lege witte vel tekenpapier hing om 14:00 al aan de muur. Ik was er klaarrrr voor.
Aan de slag!
En toen... niks. Drentelen, draaien en 3 keer een vers houtskoolstickje breken. Dat soort werk dus.
Studio met 1e werkmuur
Aankomen moet ik kennelijk ook met mijn kop. Ik wil te graag. Een deel van de onrust is gelukkig al achtergebleven in Parijs.
Drie dagen heerlijk slenteren met lief en grietjes langs Seine en Louvre. De Eifeltoren op en af(met de trap) waren nog niet genoeg om de overgang geruisloos te nemen. En kan dat eigenlijk?
Stiekum wist ik het wel, was het precies waar ik bang voor was; mijn eigen verwachtingen moet ik niet blijven vergelijken met de vorige keer. En ik moet al helemaal niet verwachten dat ik...
Eigenlijk moet ik niks, behalve beseffen dat er een prachtige luxe periode van oningevulde tijd voor me ligt. Een tijd waarin ik gewoon kan en mag zijn
Steeds opnieuw leren vliegen, Arts et Metiers
Een tijd waarin ik opnieuw ga leren vliegen en mijn verwondering en verhalen ga orden.
Dus nu eerst maar een wijntje. De kop is er vanaf....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten