dinsdag 5 oktober 2010

De eigen huid uitrollen; Penone in de Pont!


Afgelopen week naar de Pont geweest. En daar de mooiste tentoonstelling die ik sinds Lucio Fontana in Londen heb gezien; de tekeningen van Guiseppe Penone.

Alleen al de titels nodigen uit tot eindeloos mijmeren en reizen in mijn hoofd.

Schiet bij de herinnering alweer vol. WAT EEN GENADELOOS, DIRECT EN TOCH ZOOOO POETISCHE WERKEN! Wat een toewijding en aandacht.
En wat een prachtig spel tussen aanraken en afstoten


onderstaand werk is, zo lijkt het althans, geaaid uit zacht papier en gestippeld met houstkool.
Dichtbij zie je echter dat het lichte hard marmer is, waarvan de nerven, als van de huis, licht omhoog is gehaald uit de rest van de steen. De tekening van de handpalm is opgebouwd uit duizenden grote (variërend van 2 tot wel 5 cm lange) acacia dorens. Au!


En dan de tekening waarbij ik letterlijk tranen in mijn ogen kreeg:

Moest het wel fotograferen. De catalogus was al uitverkocht...

Tijd met dingen doorbrengen, jaar in jaar uit je verdiepen in verwondering. Daar komen héél mooie dingen uit! Het werk deed een direct beroep op mijn buik. Confronterend voor waar ik zelf heen wil met mijn tekeningen.

Heb ik hier nog wat aan toe te voegen, of dien ik nederig de absolute maestro te erkennen


En nee, je kan er niet meer naar toe, de tentoonstelling is inmiddels voorbij

Geen opmerkingen:

Een reactie posten