In dit prachtige pand zit DRAW, mijn atelier is op de 2e verdieping aan de linkerkant, daar waar de luiken nu open staan.
Het aanvliegende, grote "niks doet er toe in mijn tekeningen, waarom wíl ik dit" gevoel is bepaald nog niet weg vandaag. En ja, ik weet, het dient ergens toe, maar grrrrrrr het blijft niet fijn!
Heb de hele ochtend gewoon uren gemaakt voor mijn teksttekening voor Vertrouwen Verbeeld. Die tekeningen zijn zó conceptmatig, dat het eigenlijk werk al bestaat; ik hoef het alleen nog uit te voeren. En dat is maar goed ook, want al het andere tekenen lúkt gewoon NIET!
Hoop dat ik die tekening dan tenminste af heb voordat ik donderdagavond in de trein naar Parijs vertrek.
Na de copieuze lunch maar weer op de fiets gestapt. Uitwaaien en naar buiten is het enige wat ik nu prettig vind. En kijken is iets wat me in ieder geval wél lukt!
Gisteravond, nadat ik mijn wee had uitgestort in mijn blog nog wat getekend; met mijn ogen dicht. De tekeningen daarna ongezien omgekeerd onder een stapel gelegd. Die ga ik pas aan het eind bekijken.
Opgevouwen in bed las ik daarna Nabokov. Geweldige zinnen waar je echt op kan kauwen, zó mooi
"We voelen dat we vlak bij een absolute waarheid zijn, verblindend van pracht en tegelijk bijna alledaags van volmaakte eenvoud"
"...en daar de betekenis van alle dingen door hun gedaante heen schemerde, verschrompelden tal van ideeën en gebeurtenissen die schijnbaar van het allergrootste belang waren geweest tot - niet tot onbeduidendheid, want niets kon nu nog onbeduidend zijn- maar tot de omvang die andere, vroeger van elk belang ontbloot geachte ideeën en gebeurtenissen nu aannamen."
Zulke glorieuze reuzen van ons hoofd als wetenschap, kunst en religie tuimelden aldus van hun vaste plaats in rangorde en gingen hand in hand onder in een mengsel waarin ze welgemoed werden genivelleerd. Een kersenpit en zijn minuscule schaduw op het geschilderde hout van een vermoeide bank en een afgescheurd stukje papier en soortgelijke nietigheden tussen miljoenen andere nietigheden groeide aldus tot wonderbaarlijke grootte. De opnieuw gevormde en gecombineerde wereld gaf haar zin prijs aan de ziel - op een manier zo natuurlijk als beider ademhaling"Uit:
Het werkelijke leven van Sebastian Knight
Vladimir Nabokov
Geen opmerkingen:
Een reactie posten