Artezz vooropleiding beeldgrammatica

Het is bijna zover, de eindbeoordelingen van de vooropleiding Artezz Arnhem. Nog 2 weken en dan wordt al het werk en gebuffel van het afgelopen half jaar, uitvoerig besproken, bekeken en beoordeeld en wordt duidelijk of men zijn weg binnen Artezz verder vervolgt, dat het kunstonderwijs toch niet "hun ding" blijkt, of dat het nog niet de juiste tijd is zich te storten op een kunstopleiding.

Vandaag begon het bij menigeen al te kriebelen toen ik de studenten na afloop van hun 3e les mijn inzichten aangaande hun beeldontwikkeling meegaf in de vorm van ( och hoe onzinnig) een +, een - of een + - ........ Of ik maar "even" in 3 zinnen wil aangeven waar de krachten en de zwaktes liggen! Ik heb constant het gevoel dat ik iedereen te kort doe

Ik heb een klas maar 3 zaterdagen en daarin probeer ik ze de beginselen van beeldgrammatica bij te brengen.

Geweldig om te doen, als zijn 3 zaterdagen veel en veel te weinig. Sommige leer ik nú pas een beetje kennen. En veelal zie ik nu pas bij studenten wat kwartjes vallen! Het is veel wat ik ze probeer aan te reiken. Weet zélf nog hoe overweldigend ik mijn 1 jaar Rietveld vond. Hoe hard werken vooral. En dan al die blauwe plekken op je ziel....

Nu sta ik aan de andere kant, toch wel wat wijzer na 14 jaar zelfstandig kunstenaarsschap. Gelukkig is Beeldgrammatica helemaal mijn vak! Hoe komt iemand tot zijn eigen, autonome beeld, wat is zijn handschrift en hoe verken je dat? Ving het vreselijk leuk studenten daar inzicht in te geven en hen een heel klein beetje op weg te helpen.

Fasciliterend en gidsend, ze moeten uiteindelijk toch zélf hun pad banen

Eerst maar eens een verkennende tocht langs stereotiepen. ( de nulmeting in hun denken noem ik dat) in de 1e les,

Om het ook voor mijzelf intrigerend te houden zet ik altijd woorden in waar ik zelf ook mee bezig ben op dat moment. En ja; dus zoeken we nu beeld bij woorden als vertrouwen en transparantie.

Ik laat ze zoeken met verschillende petten op ( denk als de redactie van Quote of juist de Libelle en verzin dan koppen bij hetzelfde beeld).

Alle lessen zijn een inhoudelijk vervolg op de voorgaande les, maar mijn lieveling is toch wel de 2e les!

Tekenen op muziek.

Van Orf naar Sesamstraat, via Arvo Pärt, naar een hitsige Claudio Arrau die Beethoven speelt alsof ie de  trein moet halen. Met als hoogte punt het betekenen van het Erbarme dich van Bach. Met de ogen dicht eerst de stem van de angst volgen, tekenen vanuit angst als leidraad. Het alleen zijn, de totale verlatenheid en eenzaamheid, het gevecht met je eigen diepste angst. En dan, tekening 2, tekenen vanuit de hoop. De viool volgend, van het struikelen, maar wel opstaan

Hoe klein kan je tekenen? Niet in de zin van formaat, maar van "krapte", vanuit het ingedikte van een lijn, de kramp met een heel zacht 8Bpotlood.

Maar goed dat de studenten met de ogen dicht werken, want ik weet nog steeds niet wat ik mooier vind, de muziek, of zien wat die muziek en de opdracht met "mijn" studenten doet!

http://www.youtube.com/watch?v=dHbOOe8n2gY

En dan vandaag alweer de laatste les. Jammer, we lopen met z'n allen nét warm. Mooi om te zien wat er met veel van hen is gebeurd, de inzichten die zijn verkregen, de frustraties, de vaagheid van opdrachten die ineens tóch helder bleken te zijn en het zelfvertrouwen wat is gegroeid.

De studenten zijn wel zenuwachtig voor de beoordeling. En alhoewel ik altijd roep dat dat nérgens voor nodig is,( tenslotte kreeg ik zelf in Arnhem ook mijn 1e nee  en dus een afwijzing te verduren) snap ik het wel.  Zélf vind ik het elk jaar toch ook wel weer spannend. Weet ik mijn beoordelingen helder opbouwend te brengen, kan ik ze datgene  geven dat ze nodig hebben? Zijn de lessen uitdagend en onderbouwend genoeg geweest. Draag ik écht iets bij aan hun ontwikkeling, en bovenal, aan hun plezier om te onderzoeken, spelenderwijs? Want spelen, dát is wat uiteindelijk het belangrijkste om tot eigen beeld te komen. Spelen, serieus spelen!!