donderdag 17 december 2009

zwart witte wereld



Wát een kadootje lag er vanochtend op mijn stoep. Op de stoep en overal! Sneeeeeuw.
Nog nooit met zo'n grote grijns vervolgens 5 uur gedaan over een trip naar Mill. Ik ging er 180 opstekertjes bezorgen bij een privékliniek. Leuke opsteker ook voor mij zo vlak voor kerst!
Normaliter 54 km heen. Stapvoets op de A50 en ondertussen betoverd raken van de zwart witte wereld.

Alsof ik door mijn eigen tekeningen reed. Althans, de wereld zoals ik die zou willen kunnen tekenen.
Al schuivend door de sneew gekeken, gekeken en gekeken. Hoe kan een boomer tegelijkertijd zó strak eruit zien en tegelijkertijd zo zacht?
Hoe teken je demping, hoe teken je stilte?En hoe teken je nou in hemelsnaam een totaalomvattendheid als sneeuw? Op z'n "sneeuws" bedoel ik dan.

Moet, terwijl ik inmiddels over de kromme weggetjes van de polders achter Beers richting Mill schuivel (mijn 30 jaar oude mevrouw volvo is de enige groene tint tussen de zwarte bomen, en ze houdt zich kranig), denken aan dat ene geweldige schilderij van een Russische Schilder denken, Shishkin.
Die Russen wisten wel raad met sneeuw en hoe het dan zo te vatten dat je het hoort fluisteren....

Ik weet wel dat ik het landschap om me heen niet létterlijk wil vatten, maar toch, dat gevoel van vertraging, je bevinden in een cocon.... Die zachtheid, maar ook die dreiging.

Eenmaal terug vanmiddag in mijn atelier meteen geprobeerd die zachtheid te pakken. Ik probeerde het omgekeerd. In plaats van te tekenen vanuit de zwarte lijn, probeerde ik vanuit het witte vlak te tekenen.
Volumes met de ruimtes die overbleven in te wrijven met grafiet poeder. Alsof de handeling van het wrijven wellicht ook die zachtheid mee zou brengen.
Mooooeeeilijk! Het leek helemaal nergens op. Ik kwam er ook niet in. Het licht was heel anders in mijn atelier. de refelectie van zoveel wit buiten maakte ook binnen alles anders. Ineens leken mijn tekeningen veel te scherp.

Ik zou beter moeten weten, eerst komt de verwonderering, de fascinatie, dán moet ik een hele tijd "omlopen", klooien en prutsen. En dan, wanneer ik er juist niet meer mee bezig ben, dán kan het zomaar ineens wél lukken.

Kan het toch niet loslaten. Net nog heel veel foto's gemaakt. Voor ik het weet is straks alles weer weg.

Gelukkig gaan we zaterdag richting de Ardennen. Ik hoop dat we insneeuwen. Nou ja, een beetje.
Vorig jaar kwam er na een weekje in de Ardennen toch wel weer wat werk uit dat weekje wandelen.

Wie weet wat er deze keer gebeurd....


(1e tekening eigen tekening2009, ±30 x 50 cm, zacht grafiet)
(Winter tree van Shiskin, naar ik meen ± vroeg 19e eeuw)

1 opmerking:

  1. Hmmmm ik weet niet hoe een link te produceren als reactie.
    Deze muziek past mijns inziens bij deze 'blog'.

    http://www.youtube.com/watch?v=SPnVAR2oHw0

    Ps. het is ook niet mogelijk om te 'copy pasten', kan je die instellingen veranderen Anook?

    Kyrr

    BeantwoordenVerwijderen